ΤΗ ΙΑ' ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ

Ποιηθεῖσα ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ὑπὸ Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου, ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ ἐκδοθεῖσα προνοίᾳ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Παντελεήμονος κατόπιν ἐγκρίσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».

Τῌ ΙΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ

Μνήμη τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων ἰσαποστόλων καὶ αὐταδέλφων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, τῶν Θεσσαλονικέων, φωτιστῶν τῶν Σλάβων καὶ ἁπάσης Εὐρώπης.

ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Ἱστῶμεν στίχους δ' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια.

Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Μνήμην τὴν πανίερον ὑμῶν, Θεσσαλονικέων τὰ στίφη, πανηγυρίζομεν, Κύριλλε θεόσοφε σὺν Μεθοδίῳ ὁμοῦ, τῷ ἁγίῳ ναῷ ὑμῶν, πιστῶς συνελθόντες, καὶ κατασπαζόμεθα, ὑμῶν τὰ λείψανα, ἅπερ εὐδοκίᾳ τῇ θείᾳ, δέδωκεν ἡμῖν ὁ Δεσπότης, χάριν ἡμῖν θείαν ἀναβλύζοντα.

Φέγγει οὐρανίων ἀρετῶν, διὰ πολιτείας ἁγίας, καταλαμπόμενοι, καὶ τῆς θείας χάριτος, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, κοινωνοὶ χρηματίσαντες, ἐκ τοῦ Βυζαντίου, πρὸς χώρας ἐδράμετε, τῶν Σλάβων Ἅγιοι, καὶ τοὺς ἐν αὐταῖς πλανωμένους, πρὸς Εὐαγγελίου τὸν δρόμον, θείῳ ἐπιστρέψατε κηρύγματι.

Πόνους τε καὶ θλίψεις καρτερῶς, Κύριλλε σοφὲ θεηγόρε, σὺν Μεθοδίῳ ὁμοῦ, ἅγιοι αὐτάδελφοι, θεοειδέστατοι, ὑπεμείνατε χαίροντες, ἐν χώραις τῶν Σλάβων, δρόμον ἰσαπόστολον, στερρῶς ἀνύοντες. Ὅθεν πρὸς τὸ φῶς τοῦ Κυρίου, ἔθνη καὶ λαοὺς τοὺς ἐν σκότει, λόγοις τε καὶ θαύμασιν ἰθύνατε.

Χαίρει καὶ καυχᾶται ἐν ὑμῖν, Θεσσαλονικέων ἡ πόλις, ὑμᾶς βλαστήσασα, Ἅγιε Μεθόδιε, καὶ θεῖε Κύριλλε, καὶ ὡς ἄλλον ἁγίασμα, ἐκτήσατο ἤδη, τὸν σεπτὸν ναὸν ὑμῶν, ᾧ προσερχόμενοι, ἄγομεν ᾠδαῖς τε καὶ ὕμνοις, ἐν ἀγαλλιάσει καρδίας, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν ἔνδοξοι.

Δόξα. Ἦχος β'.

Τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χάριτος, ἱερουργοῦντες τὸν λόγον, ἀρετῶν τὴν πρᾶξιν, Ἀποστολικῷ ζήλῳ ἐλαμπρύνατε, ὡς τοῦ Χριστοῦ θεράποντες· καὶ πεπλανημένοις ἀποσταλέντες ἔθνεσι, τῆς ἀληθείας τὴν χάριν, ἐν αὐτοῖς ἐκηρύξατε, λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐκφαίνοντες, τῶν θείων οἰκτιρμῶν τὸν πλοῦτον. Ἀλλ' ὦ αὐτάδελφοι ἔνδοξοι, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, τῆς θείας δόξης κοινωνοῦντες, Κυρίῳ πρεσβεύσατε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Ἀπόστιχα. Ἦχος β'. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.

Λύχνοι περιφανεῖς, τῆς θείας φωταυγείας, λαοῖς ἐσκοτισμένοις, ὁμοῦ σὺν Μεθοδίῳ, Κύριλλε ἀνεδείχθητε.

Στίχ. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.

Χάριν διὰ παντός, ὑμῖν ὁμολογοῦσιν, αἱ χῶραι αἱ τῶν Σλάβων· ὅτι αὐτὰς πρὸς γνῶσιν, Χριστοῦ καθωδηγήσατε.

Στίχ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ.

Πίστει τοῖς ἱεροῖς, ὑμῶν λειψάνοις σπεύδει, πόλις Θεσσαλονίκη, Κύριλλε θεηγόρε, καὶ ἱερὲ Μεθόδιε.

Δόξα. Τριαδικόν.

Ἕνα σε ἐν τρισίν, ἐκήρυξε προσώποις, Θεὸν Τριὰς Ἁγία, δυὰς τῶν Αὐταδελφων, ἐσκοτισμένοις ἔθνεσιν.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Σάρκα ἐκ τῶν ἁγνῶν, ἀτρέπτως σου αἱμάτων, λαβὼν Ἁγνὴ ὁ Λόγος, τὸν κόσμον Θεοτόκε, ἐκ τῆς ἀρᾶς ἐρρύσατο.

Καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τό, Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τό, Κύριε, ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια.

Ἦχος δ'. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν.

Ἀποστόλων ὁμότροποι, ὡς τοῦ ζήλου συμμέτοχοι, ἀληθῶς ἐδείχθητε παμμακάριστοι· τῆς εὐσεβείας τὸν λόγον γάρ, λαμπρῶς ἐκηρύξατε, τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, τῆς ἀπάτης καθεύδουσι, θείῳ Πνεύματι. Διὰ τοῦτο ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν, Πάτερ Κύριλλε θέοφρον, καὶ θεηγόρε Μεθόδιε.

Λαμπρυνθέντες ἐν Πνεύματι, καὶ σοφίας τοῖς δόγμασιν, ἑαυτοὺς κοσμήσαντες βίῳ κρείττονι, ἐκ βασιλίδος τῶν πόλεων, μακρὰν ἀπεστάλητε, εἰς τῶν Σλάβων τάς φυλάς, ὡς Ἀπόστολοι ἔνθεοι, Πάτερ Κύριλλε, καὶ Μεθόδιε, ταύτας ἐπιστρέφειν, πρὸς Χριστὸν καὶ συνετίζειν, αὐτῶν τὸν νοῦν θείᾳ χάριτι.

Ὥσπερ μήτηρ καλλίτεκνος, ἐν ὑμῖν ἐπαγάλλεται, θεηγόρε Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, Θεσσαλονίκη ἐν πόλεσιν, ἡ πόλις ἡ ἔνδοξος, ἡ βλαστήσασα ὑμᾶς, καὶ ἐν πίστει πλουτήσασα, μικρὸν λείψανον, ἐκ τῆς θείας σοροῦ ὑμῶν γεραίρει, τὴν ἁγίαν ὑμῶν μνήμην, ἐν τῷ ναῷ ὑμῶν Ἅγιοι.

Οἱ τῶν Σλάβων Ἀπόστολοι, καὶ διδάσκαλοι μέγιστοι, καὶ φωστῆρες ἄδυτοι θείας πίστεως, καὶ ὑποφῆται θεόσοφοι, πρὸς βίον ὑπέρτερον, καὶ μεσῖται πρὸς Χριστόν, ὁ θεόφρων Μεθόδιος, καὶ ὁ Κύριλλος, τὰ κατάκαρπα δένδρα θείων ἔργων, καὶ βλαστοὶ οἱ φωτοφόροι, Θεσσαλονίκης τιμάσθωσαν.

Χαριστήριον αἴνεσιν, προσφορὰν ὡς εὐγνώμονα, Ἐκκλησίαι ἅπασαι ὑμῖν ᾄδουσι, Κύριλλε Πάτερ θεόληπτε, καὶ θεῖε Μεθόδιε, Μοραβίας εὐλαβῶς, Παννονίας γεραίρουσαι, Βουλγαρίας τε, ὡς εἰσόδους ὑμᾶς πρὸς σωτηρίαν, καὶ ἀρχὴν καὶ ὑποφήτας, τῆς πρὸς Χριστὸν οἰκειώσεως.

Τῷ ἁγίῳ ναῷ ὑμῶν, ὃν πιστῶς ἀνεγείραμεν, ὡς ἁγιαστήριον θείου Πνεύματος, Θεσσαλονίκη προστρέχουσα, ὑμῶν τὴν πανίερον, ἑορτάζει ἑορτήν, ἱερώτατε Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, καὶ τοῖς θείοις προσπίπτουσα λειψάνοις, εὐλαβῶς τὴν θείαν χάριν, τὴν ἐν αὐτοῖς εἰσκομίζεται.

Δόξα. Ἦχος πλ. β'.

Σήμερον λαμπροφανὴς ἀνέτειλεν, ἡ τῶν Ἰσαποστόλων μνήμη, Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, τὴν Ἐκκλησίαν λαμπρύνουσα· τῆς εὐσεβείας γὰρ τὸ φῶς δᾳδουχεῖ, καὶ τῶν πιστῶν τὰς χορείας διεγείρει, βοᾷν πρὸς αὐτούς· Χαίρετε ἀποστολικῆς ἐξουσίας κοινωνοί, καὶ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, διαπρύσιοι κήρυκες· χαίρετε οἱ τὰς κεχερσωμένας τῶν Σλάβων καρδίας, τῷ ἀρότρῳ τοῦ λόγου γεωργήσαντες, πρὸς καρποφορίαν σωτήριον· χαίρετε Θεσσαλονίκης ἀειθαλεῖς ὅρπηκες, καὶ πάσης Ἐκκλησίας, ἄδυτοι ἀστέρες. Ἀλλ' ὡς ἔχοντες παρρησίαν πρὸς Χριστόν, ὡς Ἀποστόλων μιμηταί, πρεσβεύσατε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας, καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.

Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. ι' 7, γ' 13).

Μνήμη δικαίου μετ' ἐγκωμίων, καὶ εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος, ὃς εὗρε σοφίαν, καὶ θνητός, ὃς εἶδε φρόνησιν. Κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι, ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν· οὐκ ἀντιτάσσεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν· εὔγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτήν· πᾶν δὲ τίμιον, οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν. Ἐκ γὰρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. Τοιγαροῦν ἀκούσατέ μου, ὦ τέκνα, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ· καὶ μακάριος ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμὰς ὁδοὺς φυλάξει. Αἱ γὰρ ἔξοδοί μου, ἔξοδοι ζωῆς, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ Κυρίου. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ ὑμᾶς, καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς ἀνθρώπων. Ὅτι ἐγὼ ἡ Σοφία κατεσκεύασα βουλὴν καὶ γνῶσιν καὶ ἒννοιαν· ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην. Ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς. Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες, εὑρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν, ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν. Εἰσακούσατέ μου καὶ πάλιν, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ, καὶ ἀνοίγω ἀπὸ χειλέων ὀρθά. Ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ λάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ. Μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου· οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιόν, οὐδὲν στραγγαλιῶδες. Πάντα εὐθέα ἐστὶ τοῖς νοοῦσι καὶ ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν. Διδάσκω γὰρ ὑμῖν ἀληθῆ, ἵνα γὲνηται ἐν Κυρίῳ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν, καὶ πλησθήσεσθε πνεύματος.

Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. ι' 31).

Στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν, γλῶσσα δὲ ἀδίκου ἐξολεῖται. Χείλη ἀνδρῶν δικαίων ἐπίστανται χάριτας, στόμα δὲ ἀσεβῶν καταστρέφεται. Ζυγοὶ δόλιοι, βδέλυγμα ἐνώπιον Κυρίου· στάθμιον δὲ δίκαιον, δεκτὸν αὐτῷ. Οὗ ἐὰν εἰσέλθῃ ὕβρις, ἐκεῖ καὶ ἀτιμία· στόμα δὲ ταπεινῶν μελετᾷ σοφίαν. Τελειότης εὐθέων ὁδηγήσει αὐτούς, καὶ ὑποσκελισμὸς ἀθετούντων προνομεύσει αὐτούς. Οὐκ ὠφελήσει ὑπάρχοντα ἐν ἡμέρᾳ θυμοῦ, δικαιοσύνη δὲ ῥύσεται ἀπὸ θανάτου. Ἀποθανὼν δίκαιος ἔλιπε μετάμελον· πρόχειρος δὲ γίνεται καὶ ἐπίχαρτος ἀσεβῶν ἀπώλεια. Δικαιοσύνη ἀμώμου ὀρθοτομεῖ ὁδούς, ἀσέβεια δὲ περιπίπτει ἀδικίᾳ. Δικαιοσύνη ἀνδρῶν ὀρθῶν ῥύσεται αὐτούς, τῇ δὲ ἀβουλίᾳ ἁλίσκονται παράνομοι. Τελευτήσαντος ἀνδρὸς δικαίου, οὐκ ὄλλυται ἐλπίς· τὸ δὲ καύχημα τῶν ἀσεβῶν ὄλλυται. Δίκαιος ἐκ θήρας ἐκδύνει, ἀντ΄ αὐτοῦ δὲ παραδίδοται ὁ ἀσεβής. Ἐν στόματι ἀσεβῶν, παγὶς πολίταις, αἴσθησις δὲ δικαίων εὔοδος. Ἐν ἀγαθοῖς δικαίων κατώρθωται πόλις, καὶ ἐν ἀπωλείᾳ ἀσεβῶν ἀγαλλίαμα. Ἐν εὐλογίᾳ εὐθέων ὑψωθήσεται πόλις· στόματι δὲ ἀσεβῶν, κατασκαφήσεται. Μυκτηρίζει πολίτας ἐνδεὴς φρενῶν, ἀνὴρ δὲ φρόνιμος ἡσυχίαν ἄγει.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. ε' 5, στ' 1).

Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου· ὅτι τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην· καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα· ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας· πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου, τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ' αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης· ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς· ἐνωτίσασθε, οἱ κρατοῦντες πλήθους καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου.

Εἰς τὴν Λιτήν.

Ἰδιομελα. Ἦχος α'.

Ἀγάλλου ἐν Κυρίῳ, πόλις Θεσσαλονίκη, ὡς μήτηρ καλλίγονος, ἐπὶ τέκνοις χορεύουσα· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνεβλάστησαν, Κύριλλος καὶ Μεθόδιος, ὡς φοίνικες γλυκύκαρποι, ἀποστολικῶν χαρίτων, καὶ τῆς εὐσεβείας τὸ μυστήριον, εἰδωλομανοῦσιν ἔθνεσι, θεολήπτῳ γλώσσῃ ἐκήρυξαν· καὶ τὴν Ἐκκλησίαν πᾶσαν κάλεσον, τάς ἀριστείας αὐτῶν ὑμνῆσαι, καὶ τῶν ἀγώνων τὰ τρόπαια, καὶ τῶν καμάτων τὰ γέρα, τῷ ἐν αὐτοῖς δοξασθέντι βοῶσα· Κύριε δόξα σοι.

Ἦχος β'.

Τίς ἐπαξίως ὑμνήσει, τῶν ἀποστολικῶν ὑμῶν δρόμων τοὺς καμάτους, καὶ τάς θλίψεις καὶ ἱδρῶτας, Αὐτάδελφοι θεόσοφοι; Κατὰ Παῦλον γὰρ τὸν μέγαν, πλείστας χώρας διήλθετε καὶ πόλεις καὶ λαοὺς καὶ ἔθνη, ὑπήκοα Χριστῷ προσηγάγετε, τῇ ἐκφάνσει τῆς ἀληθείας· ὡς γὰρ ἐκεῖνος ἐξ Ἱερουσαλήμ, οὕτω καὶ ὑμεῖς, ἐκ Βυζαντίου ἐξήλθετε, καὶ σλαβικοῖς ἐπέστητε ἔθνεσι, τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, τὰ ἀγαθὰ εὐαγγελιζόμενοι, καὶ σωτηρίας αἰωνίου τὴν ἔλλαμψιν. Ἀλλ' ὦ Μεθόδιε καὶ Κύριλλε, πρεσβεύσατε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἦχος γ'.

Τοῦ Παρακλήτου τῷ φωτί, ὡς τῷ Φωτίῳ συγγενόμενοι, καταλαμφθέντες τὴν ψυχήν, φωστῆρες παγκόσμιοι ὤφθητε, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε· καὶ ταῖς θείαις αὐτοῦ χερσί, μυσταγωγηθέντες τὰ κρείττονα, ἀποστολὴν ἱερὰν ἐνεπιστεύθητε, ἀποστολικοῖς προτερήμασι κοσμούμενοι· καὶ τοῖς ἐν πλάνῃ λαοῖς, σαφῶς ἱερουργήσαντες τὸ Εὐαγγέλιον Χριστοῦ, ἡ προσφορὰ ὑμῶν εὐπρόσδεκτος, καὶ ἡγιασμένη Θεῷ προσενήνεκται· ᾧ καὶ ἡμᾶς προσάγετε, σεσωσμένους λιταῖς ὑμῶν.

Ἦχος δ'.

Ἀποστολικὴν ἀναλαβόντες πορείαν, τῆς εὐσεβείας φυτοκόμοι ὤφθητε, καὶ ἐσφαλμένων ἠθῶν, καὶ βίου χείρονος, ῥιζοτόμοι ἔνθεοι· τὸν γὰρ λόγον τῆς χάριτος, ἐν δυνάμει καὶ Πνεύματι Ἁγίῳ, καὶ πολλῇ πληροφορίᾳ ἐκηρύξατε· διὸ Χαζαρία καὶ Μοραβία, Παννονία καὶ Βουλγαρία, τῷ κηρύγματι ὑμῶν καταυγασθεῖσαι, ὡς θεμελίους τῆς πίστεως, καὶ ὁδηγοὺς πρὸς σωτηρίαν ὑμᾶς γεραίρουσι· καὶ πᾶσα ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τὴν μνήμην ὑμῶν μακαρίζει, Μεθόδιε καὶ Κύριλλε, Ἀποστόλων ἰσοστάσιοι.

Δόξα. Ὁ αὐτός.

Τῶν Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ, δεξάμενοι τὸ πῦρ, ἐσκοτισμένοις ἔθνεσιν, ὡς φῶς ἐπέστητε, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε· καὶ τῆς ματαίας αὐτῶν πατροπαραδότου ἀναστροφῆς, λαοὺς ἀπαλλάξαντες, ἀποστολικῶν ἐπάθλων, ἀξίως ἐτύχετε. Διὸ Θεσσαλονίκη, ἡ βλαστήσασα ὑμᾶς χορεύει ἐν ὑμῖν, καὶ αἱ τῶν Σλάβων Ἐκκλησίαι, ὡς φωστῆρας ἀπλανεῖς, καὶ ὑποφήτας ἀληθείας, ὑμᾶς γεραίρουσι· μεθ' ὧν καὶ σύμπασα ἡ τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, πανδήμως ὑμᾶς μακαρίζει βοῶσα· Χαίρετε αὐτάδελφοι ἱερώτατοι, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, πρεσβευταὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Εἰς τὸν Στίχον. Στιχηρὰ Προσόμοια.

Ἦχος πλ. α'. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις τῶν αὐταδέλφων δυάς, τῶν Ἀποστόλων μιμηταὶ καὶ ὁμότροποι· αὐτῶν γὰρ εἰσδεδεγμένοι, τάς ἐκ Θεοῦ δωρεάς, καὶ τοῦ Παρακλήτου φῶς τὸ ἄϋλον, τὸν ἴσον ἠνύσατε, ἐν σοφίᾳ καὶ χάριτι, καὶ πλείστοις πόνοις, αὐτοῖς δρόμον μακάριοι, τὴν ἀλήθειαν, τοῖς ἐν πλάνῃ κηρύξαντες, Κύριλλε παμμακάριστε, καὶ θεῖε Μεθόδιε, μυσταγωγοὶ θεηγόροι, τῆς ὑπὲρ νοῦν ἀγαθότητος· Χριστὸν δυσωπεῖτε, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.
Στίχ. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.

Χαίροις τῶν αὐταδελφων δυάς· τῶν ἀρετῶν οἱ γεωργοὶ οἱ πανθαύμαστοι, αἱ πλάκες αἱ γεγραμμέναι, ἐν τῷ δακτύλῳ Θεοῦ, τοῦ Εὐαγγελίου τὰ διδάγματα· σοφίας κειμήλια, εὐσεβείας ἐκφάντορες, βίου ἐνθέου, παιδευταὶ καὶ διδάσκαλοι θεῖοι κήρυκες, τῶν δογμάτων τῆς πίστεως· Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, τῶν Σλάβων Ἀπόστολοι, Θεσσαλονίκης τὸ κλέος, τοῦ Βυζαντίου ὡράϊσμα. Χριστὸν δυσωπεῖτε, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Στίχ. Στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν, χείλη δὲ ἀνδρῶν ἐπίστανται χάριτας.

Χαίροις τῶν αὐταδέλφων δυάς, μύσται θεόληπτοι Φωτίου τοῦ μάκαρος· χερσὶ γὰρ αὐτοῦ σταλέντες ἐπὶ ὁδῶν τῶν ἐθνῶν, ψυχὰς μεταπλάσαι θεῖα χάριτι· ἐντεῦθεν θεόσοφοι, ἀνεδείχθητε κήρυκες, Ὀρθοδοξίας, Μοραβοῖς Μοισοῖς Ἅγιοι, Παννονίας τε, Βουλγαρίας ἐν Πνεύματι. Ὅθεν πιστῶς προστρέχουσα, τῷ θείῳ ναῷ ὑμῶν, Θεσσαλονίκη τὰ θεῖα, ὑμῶν προσπτύσσεται λείψανα, Χριστὸν ἀνυμνοῦσα, τὸν δωρούμενον τῷ κόσμῳ, τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ'.

Ἐν τῇ χάριτι Χριστοῦ, τῇ δοθείσῃ ὑμῖν μακάριοι, ἀποστολικοῖς ἀγῶσιν, ἐν κόσμῳ ἠνδραγαθήσατε, καὶ τοῦ Εὐαγγελίου τὴν ἀλήθειαν, τοῖς ἐν πλάνῃ οὖσι γνωρίσαντες, τῆς ἐξ ἐθνῶν Ἐκκλησίας, νυμφαγωγοὶ ἀνεδείχθητε. Καὶ νῦν τῆς ἄνω ἱερουργίας, περιφανῶς μετέχοντες, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, αἰτήσασθε ἡμῖν τὸ θεῖον ἔλεος.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀποστόλων τὸν ζῆλον ἐπιδειξάμενοι, ἐπὶ τὰς χώρας τῶν Σλάβων Εὐαγγελίου τὸ φῶς, διηυγάσατε λαμπρῶς θείῳ κηρύγματι, Θεσσαλονίκης οἱ βλαστοί, καὶ ἀστέρες φαεινοί, Μεθόδιε σὺν Κυρίλλῳ, αὐτάδελφοι θεηγόροι, Ἐκκλησιῶν ἡ σεμνοπρέπεια.

Ἕτερον. Ὅμοιον.

Εὐλαβείᾳ καὶ πόθῳ θερμῷ προστρέχουσα, Θεσσαλονίκη ἡ πόλις ἐν τῷ ναῷ ὑμῶν, κατασπάζεται ὑμῶν τὰ θεῖα λείψανα, Κύριλλε Πάτερ ἱερέ, καὶ Μεθόδιε σοφέ, αὐτάδελφοι θεηγόροι, Ἀπόστολοι οἱ τῶν Σλάβων καὶ πρεσβευταὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον.

Καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς.

Καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετὰ τὴν α' Στιχολογίαν, Κάθισμα.

Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Σοφίας θεϊκῆς, τῷ φωτὶ λαμπρυνθέντες, τῶν Σλάβων φωτισταί, καὶ διδάσκαλοι θεῖοι, Μεθόδιε καὶ Κύριλλε, ἀληθῶς ἀνεδείχθητε. Ὅθεν ἅπασα, ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, μέλπει χαίρουσα, ὑμῶν τὴν πάνσεπτον μνήμην, Θεὸν μεγαλύνουσα.

Τὸ τῆς ἑορτῆς, ἢ τὸ ἑξῆς Θεοτοκίον·

Σαρκὶ τῇ καθ' ἡμᾶς, προελθὼν ἀπορρήτως, ἐκ μήτρας σου Ἁγνή, ὁ Ὑπέρθεος Λόγος, τῷ κόσμῳ πεφανέρωται, Θεὸς ἅμα καὶ ἄνθρωπος καὶ ἐθέωσε, τὴν προσληφθεῖσαν οὐσίαν· ὅθεν ἅπαντες, ὡς σωτηρίας αἰτίαν, Παρθένε ὑμνοῦμέν σε.

Μετὰ τὴν β' Στιχολογίαν, Κάθισμα.

Ἦχος β'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐνδεδυμένοι Παρακλήτου τὴν χάριν, χερσὶν τοῦ θείου Ἱεράρχου Φωτίου, ἐπὶ τὰ ἔθνη τὰ τῶν Σλάβων ἀπεστάλητε, οἷά περ Ἀπόστολοι, τοῦ Χριστοῦ θεηγόροι, καὶ τὸ Εὐαγγέλιον ἐκηρύξατε πᾶσι, σὺν Μεθοδὶῳ Κύριλλε σοφέ· ὅθεν συμφώνως ὑμᾶς μακαρίζομεν.

Τὸ τῆς ἑορτῆς, ἢ τὸ ἑξῆς Θεοτοκίον·

Ἐκ τῶν ἁγνῶν σοῦ Θεοτόκε αἱμάτων, σάρκα λαβὼν ὁ ὑπερούσιος Λόγος, καὶ σὸς Υἱὸς γενόμενος δι' ἔλεος, ἅπαντας ἀνήγαγεν, ἐκ βαράθρων τῆς πλάνης, καὶ υἱοθεσίας δέ, τῆς προτέρας μετόχους, ἔδειξε Κόρη πίστει ἀληθεῖ, τοὺς προσκυνοῦντας, τὸν ἄφραστον τόκον σου.

Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα.

Ἦχος δ'. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Ἀποστόλων μιμηταί, καὶ πλανωμένων ὁδηγοί, καὶ Κυρίου συνεργοί, πρὸς σωτηρίαν τῶν πολλῶν, κατὰ τὸν Παῦλον τὸν μέγαν ἀνεδείχθητε· ὅθεν πρὸς τὸ φῶς, τῆς θείας πίστεως, θείαις διδαχαῖς καθωδηγήσατε, τοὺς ἐν νυκτὶ τῆς ἀπάτης καθεύδοντας, πόνοις πολλοῖς ὁμιλήσαντες, Κύριλλε Πάτερ, σὺν Μεθοδίου, θεομακάριστοι αὐτάδελφοι.

Τὸ τῆς ἑορτῆς, ἢ τὸ ἑξῆς Θεοτοκίον·

Ἀπορρήτως προελθών, ἐκ τῆς ἀχράντου σου γαστρός, τὸ ἡμέτερον λαβών, ὁ πάντα λόγῳ παντουργῷ, ἐκ τοῦ μὴ ὄντος παραγαγὼν εἰς τὸ εἶναι, πύλην οὐρανῶν, Κόρη σε ἔδειξεν, ἄγουσαν ἀεί, πρὸς δόξαν ἄφθαρτον, τοὺς Θεοτόκον σε πίστει κηρύττοντας, καὶ μεγαλύνοντας πάναγνε. Ἀλλ' ὦ Παρθένε, κόσμου προστάτις, σκέπε ἡμᾶς πάσης θλίψεως.

Τὸ α' ἀντίφωνον τοῦ δ' ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον·

Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν...

Στίχ. Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν...

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν.

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, συγκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τοὺς δώδεκα Μαθητὰς αὐτοῦ...

(Ζήτει αὐτὸ τῷ Σαββάτῳ τῆς ζ' ἑβδομάδος Λουκᾶ)

Ό Ν'.

Δόξα. Ταῖς τῶν Διδασκάλων...

Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β'.

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου...

Τὸν σπόρον τῆς πίστεως, κεχερσωμέναις καρδίαις σπείραντες, τοῦ ἀμπελῶνος Χριστοῦ ἐργάται, δόκιμοι ὤφθητε, αὐτάδελφοι πάνσοφοι· καὶ ὡς καλοὶ στρατιῶται Κυρίου, ἐν τῷ θείῳ κηρύγματι κακοπαθήσαντες, δαψιλῆ καρποφορίαν, Χριστῷ προσηνέγκατε, τῶν ἀνασωθέντων τὰ πλήθη. Ἀλλ' ὦ Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, ἀποστολικῶν ἐπάθλων κοινωνοί, πρεσβεύσατε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Εἶτα ὁ κανὼν τῆς ἑορτῆς ἢ τῆς Θεοτόκου, καὶ ὁ τῶν Ἁγίων ἔχων τήνδε Ἀκροστιχίδα·

Κύριλλον μέλπω σὺν Μεθοδίῳ. Γερασίμου.

ᾨδὴ α'. Ἦχος δ'. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.

Καμάτων τὰ ἔπαθλα, παρὰ Θεοῦ κομιζόμενοι, καὶ θέσει θεούμενοι, φῶς μοι αἰτήσασθε, Πάτερ Κύριλλε, ὁμοῦ σὺν Μεθοδίῳ, ὑμῶν μακαρίζοντι, τὰ κατορθώματα.

Ὑμνεῖ μεγαλύνουσα, Θεσσαλονίκη ἡ ἔνδοξος, τοῦ βίου τὴν ἔλλαμψιν, καὶ ἀριστείας ὑμῶν· ταύτης γόνοι γάρ, περίδοξοι ὀφθέντες, Χριστῷ προσηνέγκατε, καρπὸν πολύτιμον.

Ῥημάτων τοῦ Πνεύματος, ὑφηγηταὶ καὶ διδάσκαλοι, Μεθόδιε Ὅσιε, καὶ Πάτερ Κύριλλε, ἀνεδείχθητε, καὶ Σλάβων τὰς χορείας, σαφῶς ἐμυήσατε, γνῶσιν, τὴν ἔνθεον.

Θεοτοκίον.

Ἰσχὺς ἀπροσμάχητος, καὶ προστασία σωτήριος, ἡ σκέπη σου Ἄχραντε, πέλει τοῖς δούλοις σου, ἀποτρέπουσα, ἐχθρῶν τάς ἐπηρείας· διὸ τὰ θαυμάσια, τὰ σὰ κηρύττομεν.

Κανὼν δεύτερος, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς·

Θεσσαλονίκη ἐν ὑμῖν χαίρει. Γερασίμου.

Ἦχος πλ. δ'. Ἁρματηλάτην Φαραώ.

Θρόνῳ τῷ θείῳ παρεστῶτες Ἅγιοι, τοῦ φωτοδότου Χριστοῦ, καὶ τοῦ ὑπὲρ λόγον φωτισμοῦ πληρούμενοι, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, σκοτασμοῦ παθημάτων, ταῖς φωτοφόροις λιταῖς ὑμῶν, τοὺς ὑμᾶς τιμῶντας λυτρώσασθε.

Ἐξ οὐρανίων νοερῶς προκύψατε, ἁψίδων Ἅγιοι, καὶ τοὺς μετὰ πόθου τῷ ναῷ προστρέχοντας, ὑμῶν ἐπευλογήσατε, εὐλογίαις ἁγίαις, ὡς ἱεροὶ Ἰσαπόστολοι, Κύριλλε καὶ θεῖε Μεθόδιε.

Σὺν προθυμίᾳ καὶ καμάτοις Ἅγιοι, τοῦτον τὸν οἶκον ὑμῶν, ὡς τοῦ Παρακλήτου θεῖον ἐνδιαίτημα, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, ἀνεγείραμεν πόθῳ, ἐν ᾧ πιστῶς συνερχόμενοι, θείας εὐφροσύνης πληρούμεθα.

Θεοτοκίον.

Σεσαρκωμενον ἐξ ἁγνῶν αἱμάτων σου, τὸν πρῴην ἄσαρκον, Λόγον τετοκυῖα, τοῦ Πατρὸς τὸν σύνθρονον, Ἁγνὴ καὶ ὁμοούσιον, ὡς Υἱόν σου δυσώπει, ἁμαρτιῶν μοι δωρήσασθαι, καὶ τῶν πειρασμῶν ἀπολύτρωσιν.

ᾨδὴ γ'. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.

Λαμπρότητι βίου καὶ σοφίας, ποικίλης τῷ πλούτῳ ἀληθῶς, κοσμούμενοι μακάριοι, πορείαν ἰσαπόστολον, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, περιφανῶς ἀνελάβετε.

Λαμπτῆρες ἀδύτου φωταυγείας, καὶ λύχνοι τῶν νόμων τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὁδηγοὶ σωτήριοι, τοῖς πλανωμένοις ὤφθητε, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε, ὡς Ἀποστόλων ὁμόζηλοι.

Ὁσίαις χερσὶ θεοκινήτως, Φώτιος ὁ μέγιστος φωστήρ, εἰδὼς ὑμῶν τὴν ἔλλαμψιν, ἀπέστειλε μακάριοι, κηρύξαι τὴν ἀλήθειαν, ἐσκοτισμένοις ἐν ἔθνεσι.

Θεοτοκίον.

Νεκρώσας ἐχθρὸς τῇ παραβάσει, Ἀδὰμ τὸν γενάρχην φθονερῶς, τῷ τόκῳ σου νενέκρωται, ἁγνὴ Θεογεννήτρια· Ζωὴν γὰρ ἐνυπόστατον, σωματικῶς ἀπεκύησας.

Δεύτερος. Ὁ στερεώσας κατ' ἀρχάς.

Ἁγιασμὸν ὡς ἀληθῶς, τὸ πολλοστὸν ἡμῖν βλύζει, Πάτερ Κύριλλε τοῦ σκήνους σου τμῆμα, ὅπερ δέδωκας ἡμῖν, ὡς δῶρον ἱερώτατον· διὸ τὴν πρὸς ἡμᾶς σου, ἀνακηρύττομεν εὔνοιαν.

Λελαμπρυσμένοι τῷ φωτί, θεαρχικῶν λαμπηδόνων, Ἰσαπόστολοι Χριστοῦ θεηγόροι, τοῦτον τὸν ναὸν ὑμῶν, ὃν ἄρτι ἐδομήσαμεν, σωτηριώδη ὅρμον, τῶν θλιβομένων ἐργασασθε.

Οἱ Ἀποστόλων μιμηταί, Μεθόδιε σὺν Κυρίλλῳ, ἐπιβλέψατε ἐν ὄμματι θείῳ, ἐπὶ πάντας τοὺς πιστῶς, τῷ οἴκῳ ὑμῶν σπεύδοντας, καὶ δίδοσθε ἀπαύστως, τούτοις πᾶν αἴτημα Ἅγιοι.

Θεοτοκίον.

Νεκρωμένον μου τὸν νοῦν, τῇ τῶν παθῶν ἐργασίᾳ, ἐξανάστησον τῇ σῇ συμπαθείᾳ, ἡ τεκοῦσα τὴν Ζωήν, Χριστὸν τὸν ὑπεράγαθον, καὶ τοῦτον Θεοτόκε, ῥοπῆς τῆς χείρονος λύτρωσαι.

Κάθισμα. Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως λαμπαδουχίᾳ, φῶς ηὐγάσατε, θεογνωσίας, Ἰσαπόστολοι Χριστοῦ παμμακάριστοι, τοῖς ἐν νυκτὶ τῆς ἀπάτης ὑπάρχουσιν, οὓς καὶ ἡμέρας υἱοὺς ἀπεδείξατε, Πάτερ Κύριλλε, καὶ θεῖε ὁμοῦ Μεθόδιε, αἰτούμενοι αὐτοῖς τὸ θεῖον ἔλεος.

Τὸ τῆς ἑορτῆς, ἢ τὸ ἑξῆς θεοτοκίον·

Κλῖμαξ ἔμψυχος, οὐρανομήκης, προτεθέασαι, πάλαι ἐν τύπῳ, Ἰακὼβ τῷ Πατριάρχῃ Πανύμνητε· ὁ γὰρ Θεὸς διὰ σοῦ βροτοῖς ἥνωται, ἀναβιβάζων ἡμᾶς εἰς οὐράνια, Κόρη Πάναγνε, διό σοι τὸ Χαῖρε ἅπαντες, βοῶμεν οἱ σωθέντες τῇ κυήσει σου.

ᾨδὴ δ'. Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ.

Μέγας ὤφθης ἐν Χαζάροις, λόγοις ἅμα καὶ πράξεσι, τούτων διανοίγων, Κύριλλε σοφὲ τὴν διάνοιαν, τοῦ ἐπιγνῶναι Χριστὸν τὸν μόνον Κύριον, καὶ βιοῦν σεμνῶς, ἐν ἀρετῶν ἐπιδόσεσιν.

Ἐν Βουλγάροις ἀναλάμψας, ὡς ἀνέσπερος ἥλιος, τούτους καταυγάζεις, Πάτερ ταῖς ἀκτῖσι τῆς χάριτος, καὶ ἐσφαλμένων ἠθῶν λύεις τὴν ζόφωσιν, βίῳ κρείττονι, αὐτοὺς ῥυθμίζων Μεθόδιε.

Λύτρωσιν τὴν αἰωνίαν, καὶ ζωῆς θείας μέθεξιν, καὶ υἱοθεσίας, τῆς ἐν τῷ Χριστῷ τὴν οἰκείωσιν, ἐν Μοραβίᾳ πανσόφως ἐκηρύξατε, Πάτερ Κύριλλε, καὶ θεηγόρε Μεθόδιε.

Θεοτοκίον.

Πῖον ὄρος ἀνεδείχθης, καὶ κατάσκιον Ἄχραντε, ὡς φησὶ Προφήτης, τοῖς ὑπερφυέσι χαρίσμασι, καὶ ἐκ σοῦ Κόρη, τῷ κόσμῳ ἐπεδήμησε, μετὰ σώματος, ὁ Βασιλεὺς πάσης κτίσεως.

Δεύτερος. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἱερὸν ἱλαστήριον, Θεσσαλονικεῦσιν ἵδρυται Ἅγιοι, ὁ ναὸς ὑμῶν ὁ ἅγιος, πάντας ἁγιάζων τοὺς προστρέχοντας.

Κόσμος πέλει οὐράνιος, καὶ ἁγιαστήριον ἱερώτατον, τῇ πατρίδι ὑμῶν Ἅγιοι, οὗτος ὁ ναὸς ὑμῶν ὁ ἅγιος.

Ἡ τοῦ Πνεύματος ἔλλαμψις, Κύριλλε θεόληπτε καὶ Μεθόδιε, παμφαεῖς ἀστέρας ἔδειξε, τοῖς ἐσκοτισμένοις ὑμᾶς ἔθνεσι.

Θεοτοκίον.

Ἐκ γαστρός σου ἐπέφανεν, ἐν βροτείᾳ φύσει ὁ ὑπερούσιος, τὴν οὐσίαν ἀνακτώμενος, τῶν βροτῶν Παρθένε ἐκ τοῦ πτώματος.

ᾨδὴ ε'. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.

Ὡς ἄλλοι Ἀπόστολοι, πεπληρωμένοι χάριτος, ταῖς ποικιλοτρόποις φυλαῖς Σλάβων, ἐπεδημήσατε νεύσει κρείττονι, ταύτας μεταπλάττοντες σαφῶς, ἱεροὺς διδάγμασι, πρὸς εὐσέβειαν ἔνδοξοι.

Σοφίαν τὴν ἄνωθεν, πλουσίως θησαυρίσαντες, ὤφθητε σοφοὶ ἱερομύσται, καὶ ποδηγέται καὶ ῥυθμισταὶ ἀσφαλεῖς, πρὸς τὴν τῶν κρειττόνων μετοχήν, τῶν βιούντων πρότερον, ἐν τῇ πλάνῃ μακάριοι.

Ὑψίστου θεράποντες, Μεθόδιε καὶ Κύριλλε, βίῳ ἱερῷ γεγενημένοι, νυμφαγωγεῖτε τῷ Ζωοδότη Χριστῷ, λόγοις τε καὶ ἔργοις θαυμαστοῖς, τὴν τῶν Σλάβων ἅπασαν, Ἐκκλησίαν ἐν Πνεύματι.

Θεοτοκίον.

Ναὸς ὤφθης ἔμψυχος, Παρθένε καὶ πολύφωτος, τοῦ Παμβασιλέως καὶ Σωτῆρος, τοῦ προελθόντος ἐκ τῆς ἁγνῆς σοῦ γαστρός· ὅθεν κἀμὲ σκεῦος ἐκλεκτόν, Δέσποινα ἀπέργασαι, τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος.

Δεύτερος. Ὀρθρίζοντες βοῶμέν σοι.

Ναμάτων ζωηρύτων πληρούμενοι, ὕδωρ ζωῆς, τοῖς Σλάβοις ἐβλύσατε, ὡς ἱεροὶ Ἰσαπόστολοι.

Ὑψόθεν τῷ ναῷ ὑμῶν στάξατε, τὸν γλυκασμόν, τῆς θείας χρηστότητος, ὡς Ἀποστόλων ὁμότροποι.

Μὴ παύσησθε Χριστὸν ἱλεούμενοι, πᾶσιν ἡμῖν, Κύριλλε θεσπέσιε, καὶ θεοφόρε Μεθόδιε.

Θεοτοκίον.

Ἰάτρευσον νοσοῦσαν ἀνίατα, Κόρη ἁγνή, τὴν ψυχήν μου δέομαι, οἷα Θεοῦ Μήτηρ εὔσπλαχνος.

ᾨδὴ στ'. Τὴν θείαν ταύτην.

Μεγίστους πόνους ὑπέστητε, κηρύττοντες τὸν λόγον τῆς πίστεως, ἀπίστοις ἔθνεσιν, ὡς μιμηταὶ Παύλου ἄριστοι, Μεθόδιε θέοφρον, καὶ θεῖε Κύριλλε.

Ἐνθέοις τρόποις κοσμούμενοι, ζωῆς τῆς ἐνάρετου διδάσκαλοι, σοφοὶ γεγόνατε, τοῖς δουλωθεῖσι τοῖς πάθεσι, καὶ τοῦ Χριστοῦ μετόχους, τούτους ἐδείξατε.

Θεοῦ σαφῶς διηγούμενοι, τὴν δόξαν τοῦ φανέντος ἐν σώματι, κόσμῳ δι' ἔλεος, λαοὺς ἀπίστους εἱλκύσατε, πρὸς γνῶσιν ἀληθείας, ἱεραπόστολοι.

Θεοτοκίον.

Ὁ Λόγος σὰρξ ἐκ σοῦ γένονε, μὴ τρέψας τὴν οἰκείαν Θεότητα, Θεοχαρίτωτε, καὶ ἀλογίας ἐρρύσατο, τοὺς πίστει προσκυνοῦντας, τὸ σὸν μυστήριον.

Δεύτερος. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ.

Ναοὶ Θεοῦ λογικοί, ὑπάρχοντες ἱερώτατοι, τὸν θεῖον ναὸν ὑμῶν, πλήρη θείας χάριτος, ὑμῶν προσφοιτήσεσιν, ἐδείξατε πᾶσιν, ὦ Μεθόδιε καὶ Κύριλλε.

Χαρίτων ὑπερφυῶν, τοῖς Σλάβοις ὤφθητε πρόξενοι, Μεθόδιε ἱερέ, καὶ Κύριλλε πάνσοφε, καὶ χάριν παρέχετε, Θεσσαλονικεῦσι, τοῖς λαμπρῶς ὑμᾶς γεραίρουσι.

Ἁγίασμα νοητόν, ὡς ἀληθῶς ἀναδέδεικται, ὁ θεῖος ὑμῶν ναός, θεῖοι Ἰσαπόστολοι, ᾧ πίστει προστρέχοντες, ἔλεος καὶ χάριν, καθ' ἑκάστην κομιζόμεθα.

Θεοτοκίον.

Ἰσχύν μοι δίδου Ἁγνή, πατεῖν ἐχθροῦ τὰ βουλεύματα, τὰ κατ' ἐμοῦ μανικῶς, ἀεὶ τεκταινόμενα, καὶ παράσχου δέομαι, φόβον τῇ ψυχῇ μου, θεαρέστως πολιτεύεσθαι.

Κοντάκιον. Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐξ εὐκλεοῦς ἀναβλαστήσαντες ῥίζης, καὶ ἐν ἁπάσῃ παιδευθέντες σοφίᾳ, Θεσσαλονίκης φοίνικες οἱ πάγκαρποι, ὁ θεόφρων Κύριλλος, καὶ Μεθόδιος ἅμα, ὤφθησαν ὁμότροποι, τῶν σοφῶν Ἀποστόλων, καὶ τάς τῶν Σλάβων χώρας ἀληθῶς, θεογνωσίας, φωτὶ κατεφώτισαν.

Οἶκος.

Ἀνακαθάραντες τὸν νοῦν ἀμέμπτῳ πολιτεία, ἐπλήσθητε περιφανῶς τῆς ἐπιπνοίας τοῦ Θεοῦ, πηγῆς ἐξ ἀκενώτου· καὶ τῷ ἱερῷ συνημμένοι Φωτίῳ, τῷ παμφώτῳ τῆς Ἐκκλησίας φωστῆρι, τῆς σοφίας αὐτοῦ μύσται ἀπεφάνθητε, καὶ τῶν λόγων πληρωταὶ θεόληπτοι, παρ' αὐτοῦ γὰρ ἀπεστάλητε, εἰς τὰ ἔθνη τὰ μακράν, ὡς Ἀπόστολοι ἔνθεοι, κηρύξαι τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον· τὴν ἐν Χριστῷ ἀπολύτρωσιν, πολιτείας καινῆς τὴν λαμπρότητα, καὶ οὐρανῶν βασιλείας τὰ ἀΐδια ἀγαθά· ὅθεν ποικίλοις πόνοις, καὶ μυρίοις κινδύνοις, πλείστας σλαβικὰς φυλὰς Χριστῷ ἐπεστρέψατε, Κύριλλε πανεύφημε, καὶ Μεθόδιε ἱερώτατε, Θεσσαλονίκης γόνοι λαμπροὶ καὶ ἔνδοξοι, τῆς ἀληθείας εὔσημοι σάλπιγγες, καὶ φωστῆρες παμφαεῖς Εὐαγγελίου τῆς χάριτος· τὸ γὰρ κήρυγμα ὑμῶν, πολλὰς ψυχὰς ἀληθῶς, θεογνωσίας φωτὶ κατεφώτισε.

Συναξάριον.

Τῇ ΙΑ' τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν καὶ αὐταδέλφων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, τῶν Ἀποστόλων καὶ φωτιστῶν τῶν Σλάβων.

Στίχ. Κύριλλος ἅμα καὶ Μεθόδιος θεῖος

Ὡς φῶς Σλάβοις ὤφθησαν Πνεύματι θείῳ.

Κύριλλός τε Μεθόδιος δεκάτ' ὑμνείσθωσαν ἠδὲ πρώτῃ.

Οἱ μακαριστοὶ οὗτοι αὐτάδελφοι, οἱ τῶν σλαβικῶν φυλῶν Ἀπόστολοι καὶ ὁδηγοὶ καὶ φωταγωγοὶ πρὸς εὐσέβειαν, ἤκμασαν κατὰ τὸν θ' αἰῶνα. Πατρίδα μὲν ἔσχον τὴν μεγαλόπολιν Θεσσαλονίκην, γονεῖς δὲ εὐγενεῖς καὶ εὐσεβείᾳ κομῶντας, ὧν ὁ πατὴρ τῷ τοῦ Δρουγγαρίου ἀξιώματι τετίμητο. Καὶ ὁ μὲν Μεθόδιος, ὁ καὶ μείζων, προῆλθεν ἐκ μητρικῶν ὠδίνων ἒν ἔτει ὠιε' (815), ὁ δὲ νεώτερος Κύριλλος (ὃς Κωνσταντῖνος κατὰ κόσμον ἐκέκλητο) τῷ ὠκζ' (827). Ἐν νεαρᾷ ἡλικίᾳ ὀρφανισθέντες, ἀφίκοντο ἐν τῇ περιφανεῖ τῶν πόλεων βασιλίδι, ἔνθα ἐν τῇ τοῦ Πολυχρονίου λεγομένη Μονῇ, ἤθεσιν ἀμέμπτοις καὶ πάσῃ παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου καὶ σοφίᾳ ποικίλῃ στοιχειωθέντες ἀνήχθησαν. Εἶτα παρεγένοντο ἐν τῷ κατὰ Βιθυνίαν Ὀλύμπῳ, τοῖς ἐκεῖσε σεμνῶς ἀσκουμένοις συγγενόμενοι καὶ τὴν ἀκροτάτην κατὰ Χριστὸν φιλοσοφίαν μυούμενοι. Τῷ μεγάλῳ δὲ καὶ περιωνύμῳ Φωτίῳ οἰκειωθέντες, συνήθεις καὶ φοιτηταὶ αὐτοῦ ὤφθησαν, πνευματικῆς φιλίας ὄμμασι καὶ θείας ἀγάπης δεσμοῖς αὐτῷ συνδούμενοι, οὗ καὶ τοῦ φωτὸς καὶ τῆς χάριτος ἀπεικονίσματα καὶ τύποι ἐγνωρίζοντο.

Πλήρεις τοὐντεῦθεν τῆς ἔσω καὶ θύραθεν σοφίας γενόμενοι, Ἀποστολικὴν πορείαν παρὰ τοῦ ἱερωτάτου Φωτίου ἀποστέλλονται, τὴν βασίλειον διέποντος ἀρχὴν Μιχαὴλ τοῦ Γ', ἐπὶ τὰ Σλαβικὰ ἔθνη, ὧν τὴν διάλεκτον καλῶς ἐπίσταντο. Καὶ δή, ἐνδεδυμένοι τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν, καὶ ζήλῳ, ᾧ ἡ ἀποστολικὴ ζωὴ χαρακτηρίζεται, κοσμούμενοι, πορευθέντες ἐκήρυττον τὸν λόγον τῆς σωτηρίας καὶ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς χάριτος, εὐαγγελιζόμενοι Χριστὸν εἰς Χαζαρίαν καὶ Βουλγαρίαν καὶ Μοισίαν καὶ Μοραβίαν, ποικίλοις πόνοις καὶ ἱδρῶσιν ὁμιλήσαντες, καὶ πλείστους ὑποστάντες κινδύνους οἱ μακάριοι, ἵνα τάς ἐκεῖσε Ἐκκλησίας τῷ Χριστῷ συγκροτήσωσι καὶ τῷ θεμελίῳ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ταύτας ἀσφαλῶς ἱδρύσωσιν, οὐ μήν, ἀλλὰ καὶ τοῖς βαρβάροις αὐτῶν λαοῖς τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ πάσης σεμνῆς ἀγωγῆς καὶ ἐναρέτου πολιτείας τὸν τρόπον καὶ καθαρῶν καὶ ἀμέμπτων ἠθῶν τὴν εὐκοσμίαν καταφυτεύσωσιν, ὡς ἄλλοι Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Ἐν Χαζαρίᾳ, καὶ δὴ ἐν Χερσῶνι, θαυμαστῷ ἄνευρον τρόπῳ τὸν τοῦ Μάρτυρος ἁγίου Κλήμεντος ἐπισκόπου Ῥώμης τάφον, οὗ τὰ πάντιμα λείψανα ἐκεῖθεν ἀνελόμενοι, ἑαυτοῖς μετεκόμισαν.

Εὐαγγελικῶς ἀγωνιζόμενοι καὶ κοπιῶντες ἐν τῷ σωτηρίῳ κηρύγματι, κατὰ Παῦλον τὸν μέγαν, ἐπεσκέψαντο τὴν πρεσβυτέραν Ῥώμην, κλήσει τοῦ τηνικαῦτα Πάπα, ἔνθα ὁ ὅσιος Κύριλλος, τῷ τῶν μοναχῶν ὢν τάγματι, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τῇ ιδ' μηνὸς Φεβρουαρίου, ἐν ἔτει σωτηρίῳ ὠξθ' (869) καὶ κατετέθη ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἁγίου Κλήμεντος, τελέσας τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς, ὁ δὲ θεῖος Μεθόδιος, ἀρχιερεὺς καταστάς, ἐπίσκοπος Μοραβίας ἐγένετο. Καὶ ὁσίως καὶ θεοφιλῶς καί, ὡς εἰπεῖν, ἀποστολικῶς ποιμάνας τὴν ἐμπιστευθεῖσαν αὐτῷ ποίμνην, ἀνεπαύσατο ἐκ τῶν κόπων τῇ ιστ' Ἀπριλίου, τοῦ ἔτους ὠπδ' (884), καὶ συνήφθησαν ἀμφότεροι τοῖς

Ἀποστόλοις ὡς Ἰσαπόστολοι, τοῖς Ὁσίοις ὡς Ὅσιοι καὶ τοῖς Μάρτυσιν ὡς ἀναιμάκτως ὑπὲρ Χριστοῦ ἀθλήσαντες, δεχόμενοι παρ' αὐτοῦ τὰ τῶν μεγίστων αὐτῶν καμάτων καὶ ἀγώνων ἀντάξια ἔπαθλα.

Ἐν ἔτει ἀπβ' (1982) ἀνηγέρθη ἐν Θεσσαλονίκῃ περικαλλὴς ἐπ' ὀνόματι αὐτῶν ναός, πολλῇ φροντίδι καὶ θερμῷ ζήλῳ τοῦ εὐκλεῶς ἐν αὐτῇ ἀρχιερατεύοντος Παναγιωτάτου Μητροπολίτου κυρίου Παντελεήμονος τοὐπίκλην Χρυσοφάκη, ἐν ᾧ καὶ κατετέθη παρ' αὐτοῦ σμικρότατον τμῆμα ἐκ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, ἐκ 'Ρώμης μετακομισθέν.

Ταῖς αὐτῶν πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδὴ ζ'. Οὐκ ἐλάτρευσαν.

Δυναμούμενοι, τῷ σθένει τοῦ Παντάνακτος, ποικίλαις θλίψεσι, προσομιλεῖτε στερρῶς, τὸν σπόρον τῆς πίστεως ἐγκατασπείροντες, Πάτερ Κύριλλε, καὶ ἱερὲ Μεθόδιε, ἐπὶ χώρας τῶν ἀπίστων.

Ἱερώτατος, ἀρχιερεὺς γεγένησαι, καὶ θεῖος πρόεδρος, τῆς Μοραβίας σοφέ, λαὸν περιούσιον, δείξας τοῖς λόγοις σου, τὸ πρὶν ἄπιστον, ἔθνος Πάτερ Μεθόδιε, ὡς ἀπόστολος Κυρίου.

Ὡς τὸν κάλλιστον, τελέσας δρόμον Κύριλλε, μύστα τῆς χάριτος, στόμα Θεοῦ ἱερόν, ἐν Ῥώμῃ κεκοίμησαι, καὶ μεταβέβηκας, πρὸς σκηνώματα, τῶν οὐρανῶν γηθόμενος, συναγάλλεσθαι Ἀγγέλοις.

Θεοτοκίον.

Γένος Δέσποινα, τὸ τῶν ἀνθρώπων σέσωσται, τῷ ξένῳ τόκῳ σου, τῆς καταδίκης Ἀδάμ· Θεὸν γὰρ γεγέννηκας, τὸν ἡμᾶς σώσαντα, ᾧ κραυγάζομεν· Ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Δεύτερος. Παῖδες Ἑβραίων.

Ῥώμης τῆς παλαιᾶς μετήχθη, τὸ σμικρότατον τοῦ σοῦ λειψάνου τμῆμα, ὡς ζωῆς θησαυρός, τοῖς ἐν Θεσσαλονίκῃ, Κύριλλε ἱερώτατε· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν.

Ἐλλάμψας τοῖς ἐν Μοραβίᾳ, ὡς θεόληπτος Ἀρχιερεὺς Κυρίου, καὶ φωτὶ ἀρετῶν, Μεθόδιε λαμπρύνεις, τοὺς εὐσεβῶς κραυγάζοντας· Ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἵνα πλουσίως ἐντρυφῶμεν, τῆς σῆς χάριτος δυὰς ἡγιασμένη τῷ ναῷ ὑμῶν μετ' εὐλαβείας, Μεθόδιε καὶ Κύριλλε, προσερχόμεθα ἐν πίστει.

Θεοτοκίον.

Γέγονε κόσμου σωτηρία, Κόρη Πάναγνε ὁ ἄφραστός σου τόκος· τὸν Θεὸν γὰρ Ἁγνή, κυοφορεῖς ἐν ὕλῃ, σῴζοντα τοὺς κραυγάζοντας· Χαῖρε Κεχαριτωμένη.

ᾨδὴ η'. Παῖδας εὐαγεῖς.

Ἔχουσιν ὑμᾶς αἱ Ἐκκλησίαι, Μοισίας καὶ Μοραβίας Παννονίας τε, θεηγόρους κήρυκας, θεμελίους λίθους τε, φωστῆρας καὶ ἐκφάντορας τῶν ὑπὲρ ἔννοιαν, Μεθόδιε καὶ Κύριλλε θεῖε· ὅθεν καὶ κροτοῦσιν, ὑμῶν τάς ἀριστείας.

Ῥήσεσιν ἁγίαις γεωργήσας, ψυχὰς τάς κεχερσωμένας πρὶν τοῖς πάθεσιν, ἔνδοξε Μεθόδιε, ἱεράρχα πάνσοφε, ἐγκάθειρξιν ὑπέμεινας ταλαιπωρούμενος, ὡς φύλαξ τῶν Χριστοῦ προσταγμάτων, καὶ τῶν Ἀποστόλων, ὁμόζηλος ἐν πᾶσιν.

Ἄσκησιν ὁσίαν ὑπελθόντες, Μονῇ τῇ Πολυχρονίου πρῴην Ἅγιοι, καὶ ἐπὶ τὸν Ὄλυμπον, Βιθυνίας ὕστερον, καταλαμφθέντες χάριτι τοῦ θείου Πνεύματος, ἐξήλθετε ἐκ τοῦ Βυζαντίου, τοὺς πεπλανημένους, Κυρίῳ ἐπιστρέφειν.

Θεοτοκίον.

Σύντριψον τοὺς καθ' ἡμῶν δολίως, Παρθένε βουλευομένους καὶ ματαίωσον, τούτων τὰ κινήματα, καὶ πᾶσαν ἐπήρειαν, εἰρήνην ἀστασίαστον ἡμῖν παρέχουσα, καὶ λύσιν ὀφλημάατων αἰτοῦσα, τοῖς ὑπερυψοῦσι, τὸν ἄφραστόν σου τόκον.

Δεύτερος. Οἱ θεορρήμονες Παῖδες.

Ἐν τῇ τοῦ Πνεύματος αἴγλῃ λελαμπρυσμένοι, ὡς μιμηταὶ Ἀποστόλων, λόγῳ καὶ ἔργῳ πυρσεύετε, τοὺς ἐν σκότει τῆς πλάνης, αὐτάδελφοι πάνσοφοι.

Ῥώμῃ τῇ πάλαι ὁσίως ὡς ἐκοιμήθης, ἐν τῷ ναῷ κατετέθη, Κύριλλε Πάτερ τὸ σῶμά σου, Κλήμεντος τοῦ ἁγίου, ἁγιασμὸν βρύον ἅπασι.

Ἀγαλλιᾶται ἡ πόλις Θεσσαλονίκη, περικαλλῆ ὑμῖν οἶκον, πίστει θερμῇ ἀνεγείρασα, ἐν ᾧ ὑμᾶς γεραίρει, αὐτάδελφοι πάνσοφοι.

Θεοτοκίον.

Σάρκα λαβὼν ἐξ αἱμάτων σου ὁ Δεσπότης, ἀναλλοιώτως ὡράθη, ἐπὶ τῆς γῆς ὡς ἠθέλησεν, οὐρανώσας Παρθένε, πεσόντα τὸν ἂνθρωπον.

ᾨδὴ θ'. Ἅπας γηγενής.

Ἵνα τῷ φωτί, Χριστοῦ προσαγάγητε, ἔθνη ἀλλότρια, πρὸς πόνους καὶ σκάμματα, ἀνδρείᾳ γνώμῃ προσεχωρήσατε, Κύριλλε καὶ Μεθόδιε σοφοὶ αὐτάδελφοι, Ἀποστόλων, ἴχνεσιν ἑπόμενοι, ὡς Χριστοῦ θεοφόροι θεράποντες.

Μένει ἀληθῶς, ὑμῶν τοῦ κηρύγματος, καρπὸς ὁ ἅγιος, ὡς φησὶν ὁ Κύριος· αἱ Ἐκκλησίαι γὰρ αἱ ἀπόλεκτοι, ἀνθοῦσι θείῳ Πνεύματι τῶν Σλάβων Ἅγιοι, μεθ' ὧν πάντες ὑμᾶς μακαρίζουσιν, ὦ Μεθόδιε Πάτερ καὶ Κύριλλε.

Οἱ θεοειδεῖς, τῶν Σλάβων Ἀπόστολοι, καὶ στῦλοι πάμφωτοι, Κύριλλος ὁ ὅσιος, καὶ ὁ Μεθόδιος ὁ θεόληπτος, Θεσσαλονίκης ὅρπηκες, οἱ εὐθαλέστατοι, ἐγκωμίοις, θείοις εὐφημείσθωσαν, ὡς ἡμῶν πρεσβευταὶ πρὸς τὸν Κύριον.

Θεοτοκίον.

Ὕψιστον Θεόν, τεκοῦσα ἐν σώματι τῆς ταπεινώσεως, τὸν ἡμᾶς ὑψώσαντα, ἐκ τῶν βαράθρων τῆς πάλαι πτώσεως, τὸν νοῦν μου Κόρη ὕψωσον πρὸς θεῖον ἔρωτα, ταπεινώσει, θείᾳ με τειχίζουσα, ἵνα εὕρω πταισμάτων συγχώρησιν.

Δεύτερος. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἰσχὺν ἡμῖν παρέχει, Κύριλλε τρισμάκαρ, τὸ ἱερώτατον τμῆμα τοῦ σκήνους σου, ὃ προσπτυσσόμενοι χάριν θείαν λαμβάνομεν.

Μνήμην νῦν τὴν ἁγίαν, ἡ Θεσσαλονίκη, ὑμῶν γεραίρει αὐτάδελφοι Ἅγιοι, ᾗ ἐξαιτεῖσθε θεόθεν τὸ θεῖον ἔλεος.

Ὁ θεῖος ὑμῶν οἶκος, Κύριλλε θέοφρον, καὶ ἱερώτατε Πάτερ Μεθόδιε, ἡμᾶς εὐφραίνει καὶ τέρπει ὑμῶν τῇ χάριτι.

Θεοτοκίον.

Ὑπέρφωτε λυχνία, τῆς ἀΰλου δόξης, τὴν σκοτισθεῖσαν ψυχήν μου καταύγασον, Θεοκυῆτορ Παρθένε τῇ φωταυγείᾳ σου.

Ἐξαποστειλάριον. Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις.

Οἱ παμφαεῖς φωστῆρες, Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, Μεθόδιος ὁ θεόφρων, σὺν τῷ Κυρίλλῳ τῷ σοφῷ, ὑμνείσθωσαν χαρμοσύνως, ὡς Ἰσαπόστολοι θεῖοι.

Τὸ τῆς ἑορτῆς, ἢ τὸ ἑξῆς Θεοτοκίον·

Ἡμεῖς τῇ σῇ προστασίᾳ προσφεύγομεν διὰ παντός, καὶ τὴν θερμὴν ἀρωγήν σου, ἐπικαλούμεθα ἀεί· μὴ οὖν παρίδῃς Παρθένε, ἡμᾶς ἐξαπορουμένους.

Εἰς τοὺς Αἴνους.

Ἱστῶμεν στίχους δ' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια.

Ἦχος α'. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Τοὺς εὐκλεεῖς αὐταδέλφους, καὶ Ἀποστόλους Χριστοῦ, τὰ τῆς Θεσσαλονίκης εὐωδέστατα κρίνα, Μεθόδιον τὸν μέγαν καὶ τὸν κλεινόν, μακαρίσωμεν Κύριλλον, ὡς ἐπὶ χώρας ἀπίστων τὸ θεῖον φῶς, εὐσεβείας ἀνατείλαντας.

Τῷ θεηγόρῳ Φωτίῳ μυσταγωγούμενοι, τὴν πρὸς Βορρᾶν πορείαν, ἐπορεύθητε ἅμα, καὶ ἔθνη τὰ ἐκεῖσε τῷ φωτισμῷ, τῆς Χριστοῦ ἐπιγνώσεως, υἱοθετήσατε χαίροντες τῷ Θεῷ, Ἰσαπόστολοι μακάριοι.

Ἱεραρχίας τὴν χλαῖναν περιβαλλόμενος, τῆς Μοραβίας θεῖος, ποιμενάρχης ἐγένου, Μεθόδιε θέοφρον μύστα Χριστοῦ, ἐν τῇ Ῥώμῃ δὲ Κύριλλε, καλῶς τελέσας τὸν δρόμον τὸν ἱερόν, τοῖς Ἁγίοις συνηρίθμησαι.

Θεσσαλονίκη χορεύει ἐπὶ τῇ μνήμῃ ὑμῶν, καὶ πίστει συνελθοῦσα, τῷ σεπτῷ ὑμῶν οἴκῳ, ἀγῶνας καὶ τοὺς πόνους ὑμῶν τοὺς λαμπρούς, μακαρίζει κραυγάζουσα· Χαίρετε θεῖοι αὐτάδελφοι καὶ σοφοί, ὦ Μεθόδιε καὶ Κύριλλε.

Δόξα. Ἦχος πλ. α'.

Εὐαγγελίου τὸν λόγον, ἀμυήτοις λαοῖς κηρύξαντες, πρὸς σωτηρίας λιμένα ἰθύνατε, τοὺς ἐν τῇ πλάνῃ χειμαζομένους· ἀποστολικῷ γὰρ ζήλῳ, πόνοις καὶ ἀγῶσιν, ἑαυτοὺς ἐξεδώκατε, ὑπὲρ τῆς τῶν πολλῶν ἀγάπης, ὡς τοῦ Σωτῆρος μιμηταί· καὶ τῷ αἵματι αὐτοῦ, τῶν πιστευσάντων τὰς ψυχὰς σφραγίσαντες, Ἐκκλησιῶν νυμφοστόλοι, καὶ νυμφαγωγοὶ σοφοὶ ἐδείχθητε. Ἀλλ' ὦ Μεθόδιε καὶ Κύριλλε, Ἰσαπόστολοι ἔνδοξοι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Τὸ τῆς ἑορτῆς, ἢ τὸ Θεοτοκίον·

Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε...

Δοξολογία μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.

Εἰς τὴν Λειτουργίαν.

Τὰ τυπικά, οἱ Μακαρισμοί, καὶ ἐκ τῶν κανόνων τῶν Ἁγίων αἱ γ' καὶ στ' ᾨδαί.

Ἀπόστολος. Προκείμενον. Ἦχος πλ. δ'.

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν...

Στίχ. Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοΰ...

Πρὸς 'Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα.

Ἀδελφοί, λέγει ἡ Γραφή· Πᾶς ὁ πιστεύων ἐπὶ τῷ Θεῷ... (Ζήτει τῇ Τρίτῃ τῆς δ' Ἑβδομάδος).

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον.

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου... (Ζήτει τῇ ιη' Ἰανουαρίου).

Κοινωνικόν.

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. Ἀλληλούια.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις αὐταδέλφων ἡ ξυνωρίς, Κύριλλε τρισμάκαρ, καὶ Μεθόδιε ἱερέ, τῆς Θεσσαλονίκης, βλαστοὶ οἱ θεοφόροι, καὶ φωτισταὶ τῶν Σλάβων, οἱ ἐνθεώτατοι.

Δίστιχον.

Μεθόδιε, δέξασθε σὺν τῷ Κύριλλω Οὓς ὑμῖν Γεράσιμος ἔπλεξεν ὕμνους.